Թշնամին մեծաթիվ զորքով շարժվում էր դեպի քաղաք: Արդեն ընկել էին Թալիշը, Հաթերքը, Տոնաշենը, Կարմիրավանը, Մոխրաթաղը և շրջանի այլ հայկական գյուղեր: Մենք դեռևս բավականաչափ ուժեր չունեինք այդ կողմում, և մինչև մեր տղաների Մարտակերտ հասնելը պետք էր հասցնել տարհանել քաղաքի բնակչությանը ... բոլորը շատ լավ հասկանում էին, թե ինչի է ունակ թշնամին:

Գուրգեն Մահարին ստեղծագործել է ոչ միայն պոեզիայի, արձակի ժանրում։ Դա գրողին բերել է ավելի լայն ճանաչում, բայց անարդարացիորեն ստվերել է նրա պոեզիան։ Այդ մասին նա գրել է Շ. Շահնուրին. «Եթե ես արձակ չունենայի, իմ չափածոն պիտի գնահատվեր ըստ արժանվույն, բայց իմ արձակը... խիստ լեզվով ասած` դարձավ իմ գերեզմանափորը»։

Բաց արմատներով ծառի պես ահա օրորվում եմ ես անհող օրերում

Նա ծնվել էր արտիստ դառնալու համար։ Իր ամենասիրելի հայ մեծերն էին Ֆրունզիկ Մկրտչյանը և Լեոնիդ Ենգիբարյանը։ Եվ ասես այս երկու մեծությունների արվեստներին բնորոշ գծերը հանդիպել էին հենց այս հերոս զինվորի մեջ։ Դրամատիկական թատրո՞նն էր լինելու նրա բեմը, թե՞ Մնջախաղի թատրո՞նը, թե՞ կրկեսը` իր յուրօրինակ ժանրով։ Թերևս բոլորը միասին, և դա լինելու էր ԷԼՎԻՍ ԻՍՐԱՅԵԼՅԱՆԻ արվեստը։

․․․Նայեց Ալեքը հսկա Կռունկին ՈՒ լուռ դատարկեց գավաթը օղու. - է՜յ, բոշի տղա, շուտ «Ճամփու ղայդեն» ՈՒսուլով չալե, ղայդով չալե, օղուլ:

1983 թ. հուլիսի 27-ին Լիզբոնյան հնգյակը՝ Վաչե Տաղլյանը, Սեդրակ Աճեմյանը, Սիմոն Յահնիյանը, Արա Քրջլյանը և Սարգիս Աբրահամյանը, իմացյալ մահով անմահացան Պորտուգալիայի մայրաքաղաք Լիսաբոնում գտնվող Թուրքիայի դեսպանատունը գրավելու գործողության ժամանակ:

XVIII դարի Շոտլանդացի պոէտ Ռոբերտ Բյորնսը իրական հայրենասեր էր։ Այս ստեղծագործությունը, ինձ թվաց արդիական։ Խնդրում եմ խիստ չդատեք

Էլիզա Քերոբեանը եւ Էլեանորա Զագարեանը Երեւանի Պետական Համալսարանի Արեւելագիտութեան Ֆակուլտետի ուսանողներ են։ 2023-2024 տարեշրջանին՝անոնք մասնակցեցան «Արաբագիտութեան» կրթական ծրագրի Քուէյթի պետական համալսարանի մէջ։ Այս ծրագիրը կը՚նդգրկէ Արաբերէն դասական լեզուի եւ գրականութեան ուսուցմունք՝ նաեւ Արաբական մշակութային արժէքներու ծանօթացում, օտար ուսանողներու համար։ Արդէն մօտաւորապէս տասը ամիսէ աւելի անոնք կը գտնուին Քուէյթ եւ դասընթացքները ամբողջացնելով պիտի վերադառնան Հայաստան։ Ինչ խօսք՝ որ անոնք կարօտացած են իրենց տունը՝իր ամբողջական հասկացողութեանը մէջէն։

Շիկացած ու դողաղող ինչուները անտեր շան պես ընկած են փողոցներում... Ոմանք նրանցից վախենում են, Ոմանք` ձեռքի հետ քար են գցում, Իսկ մնացածը չեն էլ նկատում...

Մեծ երգահանի ժառանգության մեջ իր հերոսական բովանդակությամբ ու էպիկական շնչով առանձնանում է «Սիփանա քաջեր» երգը։ Երգի ստեղծման պատմության մասին Կոմիտասի ճեմարանական ընկեր, ապա նաև գործընկեր, մեծ հայագետ Մանուկ Աբեղյանը հիշում է․